Znajomość budowy głębszego podłoża badanego obszaru jest dość skąpa, ponieważ pokrywa ją gruba powłoka osadów młodszych z okresu lodowcowego.
Podłoże gminy Stara Dąbrowa (bardzo mały obszar w badaniach geologicznych) stanowi część rozległego basenu sedymentacji Niecki Szczecińskiej, w którym obsadzone są utwory wielu epok geologicznych.
W głębokim podłożu Niecki Szczecińskiej zalegają piaskowce, iły, zlepieńce oraz margle i wapienie, które osadzały się w głębokim morzu jurajskim.
Z nastaniem okresu trzeciorzędowego na obszarze Pomorza Zachodniego istniała głęboka zatoka morska, która była terenem osadzania się dużej ilości piasków.
W środkowym trzeciorzędzie wystąpiło ostatnie zalanie morskie. Seria osadów z tego okresu wykształcona jest w postaci piasków glaukonitowych i rozpościera się na całym obszarze Niecki Szczecińskiej. Na piaskach zalega warstwa iłów z konkrecjami zwanymi septariami.
Druga połowa trzeciorzędu reprezentowana jest przez formację burowęglową, czyli kompleks piasków z wkładkami iłów i gniazdami węgla brunatnego.
Węgiel brunatny znany jest z licznych okolic powiatu stargardzkiego, zwłaszcza Kluczewa, Stargardu, Dzwonowa. Są to jednak pokłady cienkie i o małym zasięgu.
Pod koniec trzeciorzędu, w wyniku ochłodzenia się klimatu na terenie Polski, zaczęły napływać masy lodu. W wyniku co najmniej trzykrotnego zlodowacenia powstała, przy współudziale podłoża, dzisiejsza rzeźba gminy Stara Dąbrowa, jak i pozostałego terenu powiatu stargardzkiego. Największą rolę w jej powstaniu odegrało zlodowacenie ostatnie, zwane bałtyckim.
Czytaj również